Jo të gjithë sportistët janë imunë nga presioni psikologjik, kritikat dhe krizat e brendshme. Nëse ato nuk kuptohen, nuk pranohen mund të kenë pasoja fatale. E tillë është historia e portierit të ndjerë c. Ish-gardiani I Hannover 96 dhe Gjermanisë konsiderohej përpara Botërorit të 2010 si numri 1 portës së panzerave. Por ai po humbiste nga dita në ditë betejën me jetën e tij.
Vdekja e vajzës së tij 10 muajshe nga një sëmundje e pashërueshme e kishte zhytur në izolim dhe depression Enken. Ai e mbajti pikëllimin dhe vuajtjen të fshehtë nga të gjithë miqtë dhe kolegët e tij. Gjithmonë refuzoi të kishte problem nervor. Në momentin më të mirë të karrierës së tij, në 10 nëntor të 2009, ai udhëtoi me makinë për 8 orë duke i thënë bashkëshortes se do të stërvitej me shokët e Hannoverit. Në mbrëmje ai shkoi te shinat e trenit dhe e la veten të përplasej nga treni ekspres.
Vdekja e tij shokoi jo vetëm opinionin publik gjerman, por dhe atë botëror. Enke nuk pranonte të jepte shenja dobësie nga depresioni përpara askujt, por izolimi ekstrem I kushtoi humbjen e jetës. Stadiumi I Hannnoverit AËD-Arena, fansat gjermanë vendosën kurora me lule dhe i dedikuan shkrime 32-vjeçarit.
Në 2011, Ronald Reng botoi biografinë kushtuar Enkes; "Një jetë shumë e shkurtër, Tragjedia e Robert Enkes".Tifozët nuk duhet të harrojnë që dhe sportistët, sado të famshëm të jenë, përjetojnë të njëjtat emocione dhe ndjena si çdokush, ndaj nuk duhet t'I distancojmë. Një vuajtje e pakuptuar çon në tragjedi. /Newsport.al/
