Sylvinho Mendes Campos Junior, i njohur nga të gjithë si Sylvinho, i cili veshi ngjyrat kuqezi dhe me flamurin mbi supe arriti të kualifikojë Shqipërinë në Euro 2024. Kjo do të jetë hera e dytë për kombëtaren tonë që arrin në finalet e një kompeticioni të tillë, por këtë herë jo më si vizitorë, pasi dëshira dhe ëndrra jonë është të bëjmë më shumë se kaq.
Braziliani është padiskutim “arkitekti” i kësaj skuadre dhe e gjithë merita shkon për të, pasi ndërtoi një ekip që nuk ka frikë të përballet me rivalët “big”. Sylvinho bëri çdo tifoz të “dashurohet”, teksa tashmë kudo në Shqipëri dëgjon të flitet për të. Loja, harmonia, entuziasmi, spektakli dhe qartësia para portës janë një “shoë” i vërtetë që na dhuroi këtë vit, i cili vështirë të harrohet lehtë.
Për “Marca” timonieri i kuqezinjve ka dhënë një intervistë të gjatë, ku ka rrëfyer gjithçka, që nga momenti që mësoi për interesimin e kuqezinjve, gjuha, njohja me futbollin shqiptar, jetesa në Tiranë, rivalët në Euro 2024 dhe Kupa e Botës, Sylvinho i thotë të gjitha.
Si përfundoi Sylvinho në Shqipëri?
Isha për në darkë në Milano dhe mësova se për mua interesohej Shqipëria. Pashë menjëherë që oferta ishte shumë e mirë, në gjithçka. Nuk hezitova dhe udhëtova direkt për në Tiranë dhe gjithçka këtu më pëlqeu. Ramë dakort dhe menjëherë nisëm nga puna si të çmendur. Përveç futbollit, më pëlqente shumë të zbuloja bukuritë e Jugut, pasi shumë miqë të mi më kishin folur për bukuritë e këtij vendi.
Nëse do të të thonin se nga San Paolo do të përfundoje në Shqipëri….
Këto janë gjëra që nuk mund t’i imagjinosh dot. Asgjë nuk dihet për jetën e dikujt dhe aq më tepër tënden dhe në futboll gjërat ndodhin shpejt dhe janë të paparashikueshem. Ky është futbolli.
Çfarë njohurish kishit për futbollin shqiptarë kur i thatë “PO” ofertës së kombëtares?
Të them të drejtën nuk kisha shumë njohuri, por kuptova shumë shpjet projektin dhe më pëlqeu. Mbërrita në Tiranë dhe gjeta ambiente të reja dhe gjithçka ishte bërë gati për të punuar. Struktura, projekti dhe shumëçka tjetër ishte OK. Dija se shumë lojtarë luanin në Serie A, La Liga, Premier League, dmth në nivele të larta. Nuk kisha asnjë arsye për të thënë JO.
Po për gjuhën?
Shqipja është realisht një gjuhë e vështirë. Për fatin e mirë nuk kemi nevojë për përkthyes. Flasim italisht, spanjisht, anglisht dhe portugalisht, komunikimi me të gjithë lojtarët është i thjeshtë. Në përgjithësi flasim italisht dhe anglisht pasi janë dy gjuhët që i njohin pjesa më e madhe e lojtarëve dhe stafit.
Si është dita juaj në Tiranë?
Jam gjatë gjithë kohës me Dorivën dhe Zabaletën. Pablo është më shumë mes Barcelonës dhe Tiranës. Ne punojmë si të çmendur. Shkojmë në ambientet e FSHF-së dhe më pas në hotel për të parë ndeshjet. Sigurisht ushqimi është shumë i mirë dhe për 10 muaj qëndrimi këtu jemi shumë të lumtur. Nëse ju pëlqen futbolli, kjo është jeta.
Dolët të parët në grup me Poloninë dhe Çekinë…
Të jesh në Euro nuk është më një “ëndërr”, tashmë ne shkojmë më larg se aq. Ne duam që arritja në Europian të bëhet e zakonshme, pse jo synojmë që në të ardhmen të arrijmë Kupën e Botës. Ka lojtarë të mirë, strukturë të mirë dhe është një vend i “dashuruar” me futbollin. Ne do të testojmë forcën tonë, pasi tashmë fituan në një grup të vështirë me Poloninë dhe Çekinë.
Shqipëria është vendi i Skënderbeut dhe i luftëtarëve. A e ndjeni diçka të tillë edhe të lojtarët?
Epo kjo është e vërtetë, sigurisht që po. Pak nga pak po kuptojmë kontekstin historik dhe kulturor dhe mundohemi të mësojmë diçka prej tyre. Lojtarët janë luftëtarë të vërtetë në fushën e lojës dhe kjo të bën të kuptosh se ata kanë shumë dëshirë të jetë në majën e futbollit europian.
Shqipëria nuk është më një “Hirushe”, a mendoni se keni forcën për të luftuar me të gjithë?
Jemi ende në gjysmë të rrugës, deri sa të arrijmë atje ne duhet të luftojmë shumë dhe të përmirësohemi për të konkuruar me këto. Kemi arritur të ndërtojmë një ekip të organizuar dhe që është shumë kolektiv. Ne jemi të vetëdijshëm që distance me ekipet më të mira është e madhe, por ne kënaqësinë e shikojmë te sytë e tifozëve.
Pas shortit, Dalic ishte i frikësuar, Spalletti ishte shumë serioz dhe La Fuente i kujdesshëm, ndërsa Sylvinho kishte një buzëqeshje. Si e komentoni diçka të tillë?
Secili prej tyre ka mënyrën e vet të të reaguarit. Sigurisht ne jemi shortuar në një grup që është cilësuar si i “ferrit” dhe tashmë “ëndrra” jonë nuk ka përfunduar me kualifikimin në Euro 2024, pasi dëshirojmë të vazhdojmë më tej. Ne do të luftojmë dhe punojmë shumë gjatë këtyre 6 muajsh në mënyrë që të jemi sa më shumë gati për kampionatin europian. Të gjithë e duan, tifozët, lojtarët, drejtuesit dhe ne stafi. Një grup i vështirë, por ne jemi atje për të dëshmuar se çfarë jemi të aftë të bëjmë në Gjermani.
Keni luajtur në Itali dhe Spanjë, çfarë ndjesie është të vihesh përballë tyre?
Lidhjet e mia me Italinë dhe Spanjën janë shumë të forta. Në Itali unë u bëra trajner, do të jetë shumë emocionuese të luaj kundër tyre. Ndërsa puna që po bën La Funte me Spanjën është e mirë. Spanja ka dominimin e topit, lojtarë teknikë dhe shumë të zotë për të trullosur kundërshtarët.
Cilin lojtar spanjoll do të dëshironit t’a merrnit te Shqipëria?
E kam një (QESH), në fakt janë disa, por kushdo nga ne do të zgjidhte Rodri. Është një referencë për Spanjën dhe Manchester Cityn, është një futbollist i madh.
Sa e rëndësishme për ju është që lojtarët e kombëtares luajnë në Spanjë, Itali, Angli apo Gjermani…?
Shumë, është shumë e rëndësishme. Kjo na motivon akoma më shumë për të vazhduar para dhe për t’i telefonuar e për t’i bërë pjesë të kombëtares. Lojtari rritet në vendin e vet dhe më pas bën kapërcimin për t’u rritur në karrierë. Unë e kam provuar personalisht dhe lojtarët tashmë njohin më shumë kultura dhe mentaliteten e vendeve të ndryshme dhe kjo i ndihmon të rriten akoma më shumë.
Keni në skuadër një spanjoll si Ivan Balliu…
FSHF-ja punon shumë për të gjetur lojtarët e duhur. Nëse vini re në Euro 2016 lojtarët e Kosovës mund të luanin me Shqipërinë, ndërsa sot nuk ndodh më, pasi Kosova ka një skuadër të saj. Ivan ka një kohë të gjatë te kombëtarja dhe me skuadrën e tij po bën mjaft mirë. Është në plus për skuadrën.
Çfarë metode ndiqet për lojtarët që janë me origjinë shqiptare, por që kanë lindur jashtë Shqipëria apo ato që janë larguar që në fëmijëri?
Kjo është më shumë punë e Federatës Shqiptare të Futbollit. Ideja nuk është riatdhesimi, por mënyra se si i trajtojmë ato. Lojtarët duhet të rriten, të luajnë në kampionatet e mëdha dhe ne do të luftojmë fort për të bërë mirë në Europian dhe për të arritur për herë të parë kualifikimin në Kupën e Botës. Idea është që vetë lojtarët të zgjedhin për të përfaqësuar Shqipërinë dhe jo ne që të shkojmë për t’i riatdhesuar.
Insfrastruktura?
Stadiumi është i mrekullueshëm, ndodhet në qendër të Tiranës. Në filim kur e pasha se ku ndodhej më shqetësoi paksa për shkak të rrëmujës, por isha gabuar. Është thjeshtë fantastik, është një aset i mirë për Shqipërinë dhe për të ardhmen e lojtarëve.
Theksoni vazhdimisht Kupën e Botës. Dëshironi të jeni trajneri i parë që drejton Shqipërinë në Kupën e Botës?
Futbolli më ka mësuar se gjithçka ecën shumë shpejt. Unë dua të punoj dhe të bëj gjërat siç duhet. Sa gjatë? Nuk e di. Ideja është të mësohemi të luajmë nëpër kompeticione të mëdha dhe të konkurojmë me çdo kundërhsstrë që rivalët më pas të thonë: “Uh Shqipëria, do të jetë e vështirë!”. Kjo është ruga dhe ajo për të cilën nuk negociohet është shpirti i kësaj skuadre, i të qenit të bashkuar. Të paktën kështu arritëm në Euro 2024. E ardhmja do të shihet", ka përfunduar Sylvinho.
Lexo gjithashtu
