Sokol Jareci sot ushtron detyrën e specialistit të gjykimit të ndeshjeve sportive në ekrane të ndryshme televizive, ndërsa është pjesë e kolgjiumit të gjyqtarëve të Tiranës. Karriera e tij nisi në vitin 1993 si gjyqtar futbolli, ndërsa këtë profesion e trashëgoi nga i ati i tij, i cili ka qenë arbitër me emër.
I intervistuar nga "newsport.al", Jareci tregon sesi e ka nisur këtë profesion dhe si është jeta e tij aktualisht si specialist gjykimi. Ndër të tjera tregon çastet më të bukura dhe më të vështira në gjykim.
[caption id="attachment_24133" align="alignleft" width="300"]
Sokol Jareci delegat në një ndeshje ndërkombëtare[/caption]
Si iu lindi dëshira të nisnit profesionin e gjyqtarit?
Në atë kohë që ndiqja futbollin si tifoz i Dinamos për vetë traditën e familjes sime, pasi xhaxhai dhe babai im kanë qenë futbollistë të Dinamos, më lindi dëshira për t’u bërë arbitër. Babi im ishte në të njëjtën kohën edhe gjyqtar, kështu që njohuritë e mia ishin jo vetëm për futbollin, por edhe nga arbitrimi. Ndeshjet i shikoja edhe nga aspekti arbitrar, që do të thotë që unë e vlerësoja në mënyrë objektive momentet e caktuara kur arbitri merrte vendimet e tij nëse ishin të sakta ose jo.
Kush iu shtyu?
Pasioni ishte ai që më shtyu sepse sa më shumë që ndiqja ndeshjet e futbollit, aq më shumë më shtohej besimi se këtë profesion unë mund ta bëj shumë mirë.
Në cilin takim ke debutuar si arbitër dhe si ishin emocionet e asaj dite?
Unë fillimet e mia i kam pasur si asistent sepse kështu ishte rregullorja e asaj kohe, ndërsa ndeshja e parë zyrtare si arbitër në kategorinë e parë ka qenë Sopoti – Elbasani në vitin 1993. Emocionet sigurisht ishin prezente, por një pjesë të tyre unë i kisha kaluar duke debutuar si asistent në kategoritë e ndryshme.
[caption id="attachment_24134" align="alignleft" width="300"]
Sokol Jareci gjatë nxemjes para një ndeshjeje në Superiore[/caption]
Si u rritët profesionalisht?
Fillimet e mia kanë qenë me seminarin e parë të organizuar në atë kohë në pallatin e pionerëvë në vitin 1989. Pas këtij viti filloi karriera si anësor në kategorinë e Dytë dhe si kryesor në ndeshjet e U-19 dhe U-21. Nga 1993 fillova si arbitër i Kategorisë së Parë, ndërsa në vitin 2001 deri në 2010 si arbitër i FIFA-s, vit në të cilin mbylla edhe karrierën time.
Ndeshja më e bukur që iu ka mbetur në mëndje?
Nga 1993 deri në 2010 janë me qindra ndeshje kampionati dhe kupe, kështu që është e vështirë të veçosh ndonjë takim si më të veçantën, por ajo që mund të them është se ndeshjet e derbit të kryeqytetit si 17 Nëntori - Partizani, Partizani – Dinamo, Dinamo – 17 Nëntori kanë qenë nga ndeshjet më të bukura duke shtuar këtu edhe ndeshjet e ekipeve të kryeqytetit me Vllazninë, Flamurtarin, Teutën sepse në atë kohë ne kishim mundësi të arbitronim ekipet e kryeqytetit dhe jashtë Tiranës.
Çasti më i vështirë në një ndeshje futbolli për ju?
Në çdo ndeshje ka çaste të vështira, është diçka e pashmangshme, por duhet të jesh i saktë në vendimmarrjet të cilat konsiderohen situata të thjeshta (penalltitë e dukshme apo masa disiplinore për ndërhyrjet të dukshme të rrezikshme), por janë moment të cilat konsiderohen të vështira për arbitrin, edhe ku mund të gabosh. Kështu që dhe për mua momenti më i vështirë në ndeshje ka qenë kur kam gabuar në këto raste që unë i konsideroja të thjeshta në vendimmarrje, gjë të cilën e kam parë më mbrapa në televizor gjatë rubrikave sportive.
[caption id="attachment_24135" align="alignleft" width="300"]
Sokol Jareci gjatë një seminari me gjyqtarët e rinj[/caption]
Ju mungon fusha e blertë?
Sigurisht, ajo me uniform dhe me bilbil në dorë sepse unë vazhdoj të jem prezent në fushën e blertë si vëzhgues i FSHF-së, me arbitrat e rinj gjatë seminareve praktike, ose pasditeve duke vrapuar.
A është ngritur niveli i arbitrimit që nga koha juaj?
Gjatë kohës që unë kam qenë aktiv në arbitrim, kam qenë kolegë me arbitra me mjaft nivel në arbitrime që do të thotë që çdo periudhë ka emrat e saj cilësorë. Sot ka ndryshuar mënyra e edukimit të arbitrave. Seminare teorike-fizike të cilat bëhen katër herë në vit me arbitrat e Kategorisë së Parë dhe të Dytë, seminare me arbitrat e rinj të perspektivës, seminare me prezencën e instruktorëve të FIFA-s dhe UEFA-s, si dhe pjesëmarrja e arbitrave të rinj në kurset e organizuar nga UEFA (Core course) në Nyon. Pra dukshëm që nga ajo çfarë ne kishim në fillimet tona, gjë e cila bëhet vetëm për një qëllim, rritjen e cilësisë në arbitrim.
Çmendim keni për Superioren e këtij sezoni? Kë shihni si fituesin e titullit kampion?
Gjatë një periudhe 5-vjeçare rivaliteti, por dhe cilësia në kategorinë Superiore është rritur ndjeshëm, ku pa dyshim edhe në këtë vit do të ketë mjaft rivalitet që uroj të ruhet deri në mbyllje të kampionatit. Titulli dua të jetë enigmë deri në javën e fundit.
Lexo gjithashtu
