
Kampionati shqiptar edhe këtë sezon duket se do ndjek rrugëtimin e zakonshëm të viteve të fundit. Nisje me shumë pritshmëri për një lojë dhe rezultat në tërësi më të bukur, por në fund një zhgënjim i zakonshëm dhe një përfomancë nën mesatare në të gjitha drejtimet.
Mungesa e tifozëve dhe niveli dobët i lojës në fushë janë të lidhura ngushtësisht me njëri-tjetrin. Megjithatë e dyta nuk është domosdoshmërisht shkaku kryesor i të parës. Gjithsesi klubet duhet të marrin masa konkrete dhe në bashkëpunim me FSHF-në të ndërtojnë plane të qëndrushme dhe të prekshme zhvillimi, si mënyra e vetme për të përmirësuar situatën.
Së pari duhet të jepet më shumë përparësi lojtarëve të akademisë dhe të mos kërkohen më kot futbollist të huaj, të cilët në shumicën e rasteve paguhen shumëfish më shumë se lojtarët vendas pa e justifikuar këtë gjë në fushë.
Së dyti duhet të fuqizohet marketingu. Jemi ndoshta ndër rastet e pakta, ku sponsorat mezi i afrohen futbollit, ku shumë pak ekipe kanë emrin e ndonjë kampanie të njohur të shkruar në fanelë, apo të reklamuar në stadium, si mënyrë për rritjen e të ardhurave.
Së treti duhet që drejtuesit e klubeve të kuptojnë që rezultatet nuk vijnë brenda natës. Trajnerit duhet t'i jepet kohë të punojë për të dhënë frytet e veta dhe lojtarëve duhet t'u jepet besim në fushë. Largimi I stafit teknik dhe futbollistëve në mes të sezonit nuk është asnjëherë zgjidhja më e mirë.
Futbolli shqiptar po vuan, ka përparuar shumë por ende po vuan një paaftësi apo neglizhencë të pashpjegueshme nga personat që e kanë në patronazh. Situata do të vijojë kështu përsa kohë ai nuk shihet si biznes, por si mjet i arritjeve të qëllimeve afatshkurtra dhe egoiste.