Ka luajtur për rreth 14 vite në futbollin shqiptar, ndërsa prej 1 viti ka vendosur të heqë dorë. Marius Ngjela, sulmuesi korçar që ka provuar të veshë fanelat e disa skuadrave, ka dhënë një intervistë ekskluzive për newsport.al. Me humorin tipik që e karakterizon edhe në këtë intervistë ai s’mund të linte pas batutat.
Sigurisht që 35-vjeçari analizon me profesionalizëm Superligën dhe tregon miqtë e tij në kampionatin shqiptar. Skënderbeu dhe Partizani janë kryefjala e prononcimit të tij, ndërsa në fund krahason futbollin në kohën e tij, me atë në ditët e sotme.
– Tashmë jeni larguar nga futbolli i luajtur. Tashmë në rolin e “ishit”, si e sheh kampionatin shqiptar?
Tani ka rreth 1 vit që jam larguar nga futbolli i luajtur. Në fakt, s’e ndjej veten shumë të shkëputur pasi vijoj ta ndjek dhe kam shumë miq që luajnë ende.
– Ke provuar të luash me Skënderbeun dhe Partizanin, dy ekipe që rivalizojnë për titull. Çfarë mendon se i mungon të dy skuadrave në këtë sezon futbollistik?
Është e vërtetë që kam mbrojtur të dy ngjyrat. Partizanit këtë vit dhe jo vetëm i mungon trofeu prej 26 vitesh. Ndërsa Skënderbeu si kampion në fuqi duket se nuk e ka më atë konsolidimin e dikurshëm. Mendoj se po vuan largimet e vjetshme.
– Ngjela i 10 golave në 27 ndeshje, nuk është më te Partizani. Duke parë tregun aktual, kë futbollist do t’i sygjerojë të kuqve?
Një sulmues “race” besoj që i mungon Partizanit. Një lojtar si Ekubani me Jurgen Bardhin besoj se do përshtateshin shumë mirë.
– Kthehemi pak te ty. Pas largimit nga futbolli me çfarë po merreni?
Kam nisur të përgatitem për të marrë licencën e trajnerit.
– Pra s’do të hiqni dorë nga futbolli apo jo?
Sigurisht që jo.
– Plot 14 vite në kampionatin shqiptar. Cili ka qenë momenti më i bukur i karrierës tënde? Po më i vështiri?
Nuk do të harroj kurrë tifozët e Partizanit të cilët kishin respekt maksimal dhe më lartësonin kudo që isha. Ndërsa më momenti më i vështirë, sigurisht kur skuadra e kuqe ra nga Kategoria.
– Cili nga lojtarët të kujton pak tipin në Superligën shqiptare?
Nuk ka dalë ende. Jam duke e pritur… (Qesh)
– Me futbollistët që ke luajtur, me cilët vijon të kesh miqësi?
Kam shumë shokë që luajnë ende futboll. Dua të veçoj, Devis Memën, Tefik Osmanin, Gjergj Muzakën, Ibrahim Maze dhe shumë të tjerë.
– Sa ka ndryshuar futbolli shqiptar nga koha juaj deri më sot?
Po unë s’jam shumë i vjetër…
– I vjetër nuk je në moshë, por në karakter dhe shpirt gare besoj se je i moçëm…
(Qesh) E vërtetë. Mund t’iu tregoj që kur luaja me Partizanin dhe do të ndesheshim me Tiranën, unë nuk i flisja askujt për 1 javë rresht. Të gjithë më shihnin me habi, por kështu ishte futbolli ynë. Nuk kishim Instagram, nuk shtrëngonim mëngët e bluzës për të nxjerrë sa më bukur tricepset apo të promovonim tatuazhet. Ne na duhej vetëm një top dhe shpirti i garës vdiste në fushë.
– E fundit! Si tifoz, kë do kampion, Partizanin apo Skënderbeun?
Pyetje e vështirë, por do përgjigjem. Si korçar, rruga ime nisi te Skënderbeu. I detyrohem shumë ekipit bardhekuq, ndaj besoj se e morët përgjigjen.
– Nuk mund të lë pa thënë diçka të fundit. Në fushë dribloje bukur, ndërsa jashtë saj me filozofi… Komplimente!
(Qesh) Edhe kjo ishte e bukur. Ju falënderoj edhe ju për intervistën, e sigurisht që kujtoheni edhe për ne që kemi dhënë diçka në futbollin shqiptar. /Retin TOKA/
Loading ...
