Armando Broja ka rrëfyer histori nga jeta e tij për revistën sportive “The Players Tribune”. Pas 2 takimeve me Kombëtaren ku Armando nuk arriti të linte gjurmën e tij, është rikthyer në Londër për të vijuar përgatitjet me Chelsean.
Gjatë rrjeshtave në një rrëfim që ka zbërthyer Brojën, duke e pasqyruar si një njeri përtej botës së futbollit spikasin shumë fjalë që tregojnë jetën e tij. Babi është njeriu që i jep kurajon më të madhe dhe këshillat që e kanë sjellë deri në këto nivele.
Rrëfimi i Armando Brojës:
Babai im ma thotë këtë gjë gjatë gjithë kohës. Dhe nëse do ta njihnit babanë tim, do ta dinit që ai bën vetëm pak shaka. Ai thotë: “Armando, nuk të lejohet të ndalosh së luajturi futboll derisa ta çosh Shqipërinë në një Botëror!”
Nëse nuk e dini, Shqipëria nuk është kualifikuar kurrë në Kupën e Botës. Dua t'ju tregoj pak se nga vjen ai mentalitet dhe çfarë do të thotë për mua të përfaqësosh Shqipërinë. Gjithçka fillon me babin tim. Ai ka qenë gjithmonë kaq i dëshpëruar për të pasur sukses dhe që fëmijët e tij të kenë sukses. Duke u rritur, nuk kishte asnjë minutë për të humbur. Koha ishte gjëja më e çmuar për të. Bëjmë shaka tani që suksesi im është 50-50. Gjysma e imja, gjysma e tij dhe e mamasë sime.
"Në vend që të kaloni një orë në PlayStation, ju mund ta kaloni atë orë stërvitje...".Ai thjesht nuk mund të merrte kokën me askënd që nuk dëshironte të përdorte kohën e tij në maksimum absolut. Të llogaritet çdo sekondë për diçka.
Pra, ne stërvitëm shumë.
Më kujtohet kur isha i ri dhe sapo filloja futbollin, ai kthehej vonë nga puna dhe ishte i rraskapitur. Mund të jetë si ora 10 ose 11 e natës dhe ai mund të ketë punuar 15 orë në ditë, por ai gjithmonë pyeste: "Armando, a e ke bërë stërvitjen sot?" Natyrisht po gënjej, do të thosha, "Mmm, po?"
Ai do ta dinte të vërtetën, megjithatë, dhe ne do të shkonim në park dhe ai do të më bënte të vrapoja xhiro. Njëzet herë rreth fushës.
“Arrrr, babi! Pse??”
"Jo jo jo. nuk te degjoj. Vazhdoni kështu ose do të jetë 30," -thoshte ai.
Për mua ky ishte futbolli. Babai e pa këtë tek unë herët. Më pëlqente sporti, por isha pak i egër si fëmijë, plot energji. Unë kisha nevojë për atë strukturë. Ai më stërviti, më mësoi, u sigurua që isha në rrugën e duhur ndërsa përparova nëpër akademitë në Tottenham dhe më pas në Chelsea. Mendoj se e kishte në kokë që djali i tij do të bëhej një ikonë shqiptare. Si R9 shqiptar haha.
E shihni, duke u rritur, unë isha për Cristiano Ronaldon, si shumica e fëmijëve të brezit tim. Por babai im ishte i fiksuar pas Ronaldos tjetër. Braziliani.
Gjithçka për të cilën dëgjoja ishte R9.
Vetëm se isha shumë i vogël për ta parë të luante dhe kur babi foli për R9, nuk e dija se çfarë donte të thoshte. Mua më dukej si Arnine.
“Armando, dua që të jesh si Arnina! Duhet të luash si Arnine!
"Arnine, Arnine, Arnine."
Kush është Arnine?
Pastaj më tregoi klipet në YouTube. Babai im dhe unë do të uleshim aty dhe do të shikonim video pas video të Ronaldos duke bërë gjërat e tij për Real Madridin dhe Brazilin, babai im më plotëson me detajet e karrierës dhe legjendës së tij. Ai fitoi trofe me klube të mëdha në Francë dhe Itali, si dhe pati një sezon në Premier League me Sunderland, në 2010/11.
Emri i djalit është legjendë në Shqipëri, në thelb.
E shijova këtë kur shënova golin tim të parë në Premier League sezonin e kaluar.
Kur topi goditi rrjetën kundër Leeds, unë humba në moment. Nuk dija as si të festoja - ishte vetëm ndeshja ime e parë në Premier League! E dija që edhe prindërit e mi po çmendeshin në stadium, por vetëm pas ndeshjes kur po lëvizja nëpër rrjetet sociale vazhdova ta shikoja: Armando Broja është shqiptari i parë që shënon në Premier League.
Oh, uau.
Më bëri të mendoj për një gjë tjetër që babai im na thoshte gjithmonë kur rriteshim: "Sigurohuni që njerëzit ta mbajnë mend emrin tuaj, shumë kohë pasi të keni shkuar".
Më duket se me Shqipërinë kjo është e mundur. Dhe unë e dua atë.
Ishte një moment kur Anglia U-21 më donte dhe mendova për këtë dhe atë që doja për të ardhmen time, por sinqerisht ... nuk më duhej të mendoja shumë gjatë.
Jam rritur në Angli, por jam krenare që jam shqiptar.
Prindërit e mi u siguruan që kultura të ishte rrënjosur thellë tek unë. Udhëtuam shumë atje kur isha duke u rritur, në mënyrë që të mësoja gjuhën dhe të takoja të gjithë familjen time.
Sinqerisht, pak njerëz e dinë se çfarë vendi i bukur është Shqipëria, me plazhe të mrekullueshme, fshatra të bukur dhe njerëz të ngrohtë e miqësorë.
Sa herë që udhëtoj për detyrë ndërkombëtare dhe tërheq kuqezinjtë, ndjej këtë krenari dhe emocion të jashtëzakonshëm.
Është vendi i prindërve të mi dhe kultura ime, por më pëlqen gjithashtu që në ekipin shqiptar mund të marrësh përgjegjësi dhe pritshmëri si një lojtar i ri. Mund të rritesh dhe të bëhesh yll. Dhe nëse bëni mirë, mund të bëheni një ikonë për përjetësinë. Unë e kam përjetuar tashmë Arenën Kombëtare në Tiranë duke kënduar emrin tim dhe nuk ka ndjenjë më të mirë. Sinqerisht, natën kur luajtëm me Poloninë vitin e kaluar, nuk kisha përjetuar kurrë një atmosferë të tillë në Premier League apo askund tjetër. Ishte çmenduri.
Isha duke bërë nxehjen para se t'ë futesha në lojë dhe mund të dëgjoja të gjithë stadiumin duke brohoritur emrin tim. Kjo ishte e pabesueshme. Mamaja ime më tha më pas se ajo u shpërtheu në lot haha! Atë natë ndjeva dashurinë dhe respektin e vendit dhe i detyrohem çdo shqiptari të jap më të mirën time çdo herë. Për të llogaritur çdo sekondë.
E di që kam objektiva të larta.
Dua të jem Harry Kane, Ronaldo apo R9 i Shqipërisë.
Dua ta çoj vendin tim në një Kupë Bote.
Dhe kur karriera ime të ketë mbaruar, dua që emri im të jetojë. Për Shqipërinë. Për babin tim".
Lexo gjithashtu
