Kosova luan nesër në transfertë me Spanjën. Sfida që vlen për kualifikueset e Botërorit 2022 ka marrë përmasa të mëdha, pasi iberikët nuk e njohin Kosovën si shtet. Tej kësaj, prestigjozja Marca ka zhvilluar një intervistë me Samir Ujkanin.
Gardiani i Kosovës dhe një ndër lojtarët më me eksperiencë ka treguar histrorinë e tij dhe luftën në Kosovë, karrierën te Shqipëria apo të ardhmen e kësaj fushate kualifikuese.
“Pas çdo lojtari të Kosovës ka një histori të jashtëzakonshme. Cila është e jotja?
Unë kam lindur në Kosovë, e cila i përkiste Jugosllavisë. Në vitin 1994 kemi ikur për shkak të luftës. Arritëm në Belgjikë. Unë jam rritur atje dhe mund të zgjidhja të luaja për kombëtaren belge. Zgjodha të luaj për Shqipërinë sepse familja ime është shqiptare e Kosovës dhe Kosova nuk ekzistonte.
Kam luajtur 20 lojëra mekuqezinjtë. Por për mua të luash për vendin tim ishte një ëndërr, prandaj kur Kosova u njoh si vend unë menjëherë kalova procedurat për të ndryshuar ekipin tim. Isha i pari që e bëra edhe sikur të luaja vetëm miqësore.
Çfarë kishte prapa kësaj zgjedhjeje?
Po. Unë kisha humbur të afërmit në luftë, kisha parë kaq shumë gjëra që humbnin dhe kaq shumë njerëz vuanin për njohjen e vendit, saqë doja të ndihmoja për të dhënë një imazh pozitiv të Kosovës dhe njerëzve të saj. Ky është një nga objektivat e ekipit kombëtar, të brezit tonë.
T’i regojmë botës mentalitetin tonë, traditat tona, se njerëzit e Kosovës janë mendjehapur, të kujdesshëm … Njerëz të mirë. Dhe futbolli e ndihmon atë. Kjo duhet të jetë trashëgimia jonë.
Çfarë ndodhi me familjen tuaj në luftë?
Kam humbur dy xhaxhallarët dhe gratë e tyre, gruan e kushëririt tim me vajzën e saj. Me pak fjalë, ato janë histori të vështira që ndodhin në luftëra. Ne humbëm gjithçka, sepse të gjitha shtëpitë e familjes sime në fshat u rrafshuan, u dogjën.
Familja ime duhej të fillonte nga e para. Babai im ishte në gjendje të na çonte në Belgjikë, një vend të cilit i detyrohem shumë. Ne ishim njerëz pa shtëpi, pa punë, si shumë kosovarë të tjerë në Evropë, dhe ata na ndihmuan shumë.
Si shpëtoi babai juaj?
Para luftës babai im u akuzua për diçka që nuk e bëri kurrë. Unë kisha një punë të mirë, por të gjithë njerëzit që kishin punë të mirë u morën. Për fat të mirë ishte një gjykatës serb i cili ishte një person i mirë dhe i tha: “Arratisu, sepse ajo që vjen është luftë”. Ne ishim aq me fat dhe ai e dëgjoi. Një vit më vonë lufta ishte një ferr.
Tashmë ishim në Belgjikë. Por shumë të afërm nuk donin të largoheshin, sepse kjo do të thoshte të linin pas gjithçka për të cilën kishin luftuar në jetën e tyre: tokat, shtëpitë e tyre, familjen e tyre … Babai im tha që nuk i interesonte, se nuk do të rrezikonte gruaja dhe djemtë e tij”, tha mes të tjerash Ujkani.
Loading ...
